Mullah Mustafa Barzani: De Vader van de Koerdische Vrijheid
Op 1 maart 1979 verloor de wereld een van de meest iconische en legendarische Koerdische leiders: Mullah Mustafa Barzani. Vandaag, 46 jaar na zijn overlijden, herdenken we niet alleen zijn leven, maar vieren we ook de erfenis van een man die zijn volk inspireerde, hoop gaf en streed voor een vrij en rechtvaardig Koerdistan. Zijn nalatenschap blijft voortleven in de harten van miljoenen Koerden en mensen over de hele wereld die zich inzetten voor vrijheid en zelfbeschikking.
Een jeugd vervuld met strijd en hoop
Geboren in 1903 in het dorp Barzan, groeide Mustafa Barzani op in een omgeving waar verzet en strijd voor vrijheid een tweede natuur waren. Zijn familie was al generaties lang betrokken bij de verdediging van Koerdische rechten. Al op driejarige leeftijd kwam Mustafa Barzani in de gevangenis terecht met zijn hele familie en verloor hij zijn grootvader, vader en een broer door de Ottomaanse autoriteiten. Dit betekende niet alleen een persoonlijke tragedie, maar ook een cruciale levensles: vrijheid komt nooit zonder offers.
Al op twintigjarige leeftijd stuurde zijn oudere broer, Sheikh Ahmed Barzani, Mustafa Barzani al naar de bergen om te strijden tegen de Britten in Irak. Met slechts 100 man versloegen zijn het Britse leger bij Az Zibar in de Koerdische Regio en verdreven zij de Britten uit die regionen.
De strijd voor een vrij Koerdistan
Barzani sloot zich aan bij de Koerdische opstanden in de jaren ’30 en ’40 en werd al snel een symbool van moed en strategisch leiderschap. Zijn talent als militaire commandant kwam tot uiting in 1946, toen hij een sleutelrol speelde in de oprichting van de Koerdische Mahabad Republiek, de eerste moderne Koerdische staat. Hoewel deze kortstondige republiek werd neergeslagen, liet Barzani zich niet ontmoedigen. Hij wist dat de droom van een onafhankelijk Koerdistan sterker was dan enige tijdelijke tegenslag.
In de decennia die volgden, bleef Barzani vechten tegen onderdrukking, vooral in Irak, waar hij de Peshmerga—de dappere Koerdische strijders—aanvoerde tegen de centrale regering. Zijn onverschrokkenheid in de strijd tegen tirannie gaf de Koerden een nieuwe identiteit en een hernieuwd gevoel van trots. Hij werd niet alleen een militaire leider, maar ook een visionair staatsman die diplomatie gebruikte om de Koerdische zaak wereldwijd bekend te maken.
Een leider van het volk
Wat Barzani zo uniek maakte, was zijn diepe band met het Koerdische volk. Hij stond niet boven hen, maar tussen hen. Hij at met zijn strijders, liep met hen de bergen in, deelde hun vreugde en leed. Zelfs in de moeilijkste tijden gaf hij zijn volk nooit op. Hij geloofde dat Koerden recht hadden op zelfbeschikking en was bereid om alles op te offeren voor dit doel.
Zijn reizen naar de Sovjet-Unie en de Verenigde Staten in de jaren ’50 en ’60 lieten zien dat hij niet alleen een militaire, maar ook een diplomatieke grootheid was. Hij zocht steun voor de Koerdische zaak op internationaal niveau, waarbij hij de wereld liet zien dat de Koerden een volk waren met een diepgewortelde geschiedenis, cultuur en recht op vrijheid.
Wereldwijde respect
Mustafa Barzani word en werd niet alleen door de Koerden als een held gezien, ook genoot hij van het respect van verschillende wereldleiders. Zo noemde Henry Kissinger, voormalig Amerikaans minister van Buitenlandse Zaken, hem een ‘charismatische en toegewijde leider’. Abdul Karim Qasim, voormalig premier van Irak, noemde Mustafa Barzani een ‘ware patriot’ en nodigde hem ook in 1958 uit om terug te keren uit ballingschap in de Sovjet-Unie. Leonid Brezjnev, voormalig leider van de Sovjet-Unie, respecteerde Mustafa Barzani als militaire en diplomatieke leider en bood hem asiel aan. David Mcdowall, een gerespecteerde Britse historicus en auteur van A Modern History of the Kurds, bescheef Mustafa Barzani als “de meest invloedrijke en charismatische Koerdische leider van de 20e eeuw” en erkende zijn cruciale rol in het vormgeven van de Koerdische nationale beweging.
Al deze personen, ongeacht hun politieke positie, erkenden zijn vastberadenheid, het leiderschap en de historisch rol van Mustafa Barzani in de Koerdische zaak.
De onsterfelijke erfenis van Mustafa Barzani
Na jaren van strijd en ballingschap, stierf Mullah Mustafa Barzani op 1 maart 1979 in Washington D.C. aan kanker. Maar hoewel zijn lichaam de strijd moest opgeven, bleef zijn geest voortleven in zijn volk. Vandaag is Koerdistan meer dan ooit een symbool van standvastigheid en hoop, mede dankzij de fundamenten die hij heeft gelegd.
Zijn zoon, Masoud Barzani, en vele andere Koerdische leiders zetten zijn werk voort. De vlag die hij droeg, wordt nog steeds met trots gedragen door degenen die strijden voor de rechten van de Koerden. De bergen van Koerdistan fluisteren nog steeds zijn naam, en elke Peshmerga-strijder draagt een stukje van zijn erfenis in zich.
Een inspiratie voor generaties
Mullah Mustafa Barzani was niet zomaar een leider; hij was een legende, een icoon van vrijheid en een symbool van doorzettingsvermogen. Zijn leven was een testament van onwrikbare moed, en zijn naam zal altijd gegraveerd blijven in de geschiedenis van de Koerden en alle volkeren die streven naar rechtvaardigheid en vrijheid.
Op deze dag, 1 maart 2025, eren we zijn nagedachtenis en hernieuwen we onze belofte om de waarden te verdedigen waar hij voor vocht. Moge zijn ziel rust vinden in de eeuwigheid, terwijl zijn geest voortleeft in elk hart dat klopt voor Koerdistan.
