Overlevende van de Yezidi Genocide Aangevallen in AZC Gilze – Exclusief Interview met Koerdistan Vandaag

Salih Xelef Simoqi, een 52-jarige Yezidi man uit de regio Sinjar, is een overlevende van de gruwelijke genocide die in 2014 door de Islamitische Staat (IS) werd gepleegd. Hij werd geconfronteerd met onbeschrijflijk verlies, maar zijn strijd is nog niet voorbij. In een exclusief interview met Koerdistan Vandaag, deelt Salih zijn verhaal van pijn, geweld en veerkracht, waaronder een recente gewelddadige aanval op hem in het AZC in Gilze, waar hij momenteel verblijft.

De gewelddadige aanslag in AZC Gilze

Salih, die zijn land ontvluchtte op zoek naar veiligheid, werd recentelijk het slachtoffer van een gewelddadige overval door twee onbekende mannen die Arabisch spraken. De mannen bedreigden hem en beroofden hem van zijn geld en telefoon. Salih was gedrogeerd tijdens de aanval. “Ze legden een handdoek op mijn gezicht en deden iets op de handdoek,” vertelt hij. “Toen ik weer bijkwam, dacht ik dat ik droomde, het voelde als een nachtmerrie.”

De mannen dwongen Salih om de shahada, een islamitische geloofsverklaring, uit te spreken, maar Salih weigerde dit. “Ik zei tegen hen dat ik Yezidi ben en dat ik niet weet wat shahada is.” Ondanks de zware lichamelijke en geestelijke schade die hij heeft opgelopen, blijft Salih vasthouden aan zijn identiteit en blijft hij hopen op gerechtigheid.

Gelukkig was er een buurman die hem te hulp schoot. Manaf, die uit Turkse Koerdistan komt, probeerde in te grijpen toen hij de aanval op Salih hoorde. De daders bedreigden Manaf echter met een mes toen hij probeerde de kamer binnen te komen. “Ik hoorde mijn buurman schreeuwen en probeerde naar de deur te kruipen om hem te waarschuwen, maar de daders bedreigden hem met een mes,” vertelt Salih. Het moedige ingrijpen van Manaf zorgde ervoor dat de situatie uiteindelijk niet verder escaleerde.

Gezondheidsproblemen en lichamelijke letsels

Door de langdurige gevolgen van de genocide en de mishandeling die hij onlangs heeft meegemaakt, heeft Salih ernstige gezondheidsproblemen. Zijn keel is ernstig gewond, waardoor hij moeite heeft met slikken en eten. “Ik drink alleen melk en soms een cappuccino, maar dat is alles,” zegt hij. De pijn in zijn keel is constant aanwezig, en hij heeft moeite om zijn dagelijkse leven voort te zetten door de fysieke schade die hij heeft opgelopen.

Als overlevende van de genocide heeft Salih al veel trauma’s doorgemaakt. Naast zijn eigen pijn draagt hij het verdriet van het verlies van zijn gemeenschap, vrienden en familieleden die nog steeds vermist worden of gevangen zitten bij IS.

Aangifte en Onderzoek

Na de aanval deed Salih aangifte bij de politie. Omdat hij de daders niet heeft kunnen identificeren, blijft het onderzoek open. “De politie heeft mij geholpen en kwam met tolken uit Amsterdam om mijn aangifte te verwerken,” vertelt Salih. De politie controleert zijn situatie regelmatig en zorgt voor medische zorg, maar voor Salih blijft de traumatische ervaring van de aanval hem achtervolgen.

Zijn familie en hoop op een betere toekomst

Salih is een vader van acht kinderen, van wie twee dochters inmiddels getrouwd zijn. Ondanks de ontberingen die hij heeft doorgemaakt, blijft hij een toegewijde vader en zorgt hij voor een betere toekomst voor zijn gezin. “Mijn kinderen zijn mijn grootste kracht,” zegt Salih, die samen met zijn gezin de verschrikkingen van de genocide overleefde. Terwijl Salih zelf in Nederland verblijft, leeft zijn familie nog steeds in de tentenkampen in Koerdistan.

Salih vroeg asiel aan in Nederland, maar helaas werd zijn aanvraag afgewezen door de IND. Salih’s strijd voor een veilige toekomst in Nederland lijkt niet gemakkelijk te zijn. De fysieke en emotionele littekens van de genocide zijn nog steeds zeer aanwezig in zijn leven, en hij hoopt op gerechtigheid voor wat hem en zijn gemeenschap is aangedaan.

Salih werkt vier dagen per week als vrijwilliger in het restaurant van het AZC, waar hij 14 euro per week verdient. “Ik heb geen problemen met wie dan ook hier. Of je nu Yezidi, moslim of christen bent, ik respecteer iedereen,” zegt Salih. Salih doet zijn best om zich aan te passen aan zijn nieuwe leven in Nederland, ondanks de pijn die hij dagelijks voelt.

Hoop op gerechtigheid

Salih’s verhaal is er een van immense veerkracht. Ondanks alles wat hij heeft meegemaakt, blijft hij hopen op gerechtigheid, zowel voor zichzelf als voor de Yezidi gemeenschap. “Ik hoop dat de terroristen die mij hebben aangevallen hun straf via de wet krijgen,” zegt Salih, met vastberadenheid in zijn stem. Zijn verlangen naar gerechtigheid strekt zich uit tot de bredere Yezidi gemeenschap die, zelfs na de genocide, nog steeds vecht voor hun rechten en veiligheid.

Salih’s situatie is een harde realiteit voor veel asielzoekers en overlevenden van genocide. Zijn verhaal herinnert ons eraan dat de strijd voor gerechtigheid voor de slachtoffers van geweld niet eindigt bij de vlucht naar een ander land. De zoektocht naar veiligheid, rust en herstel is een constante strijd die, helaas, voor velen nog lang niet voorbij is.