Mem Ararat in Utrecht: Koerden vieren vrijheid en de val van Assad

Afgelopen zondagavond vond in Tivoli Vredenburg in Utrecht een onvergetelijk concert plaats van de Koerdische artiest Mem Ararat. Geboren in Dêrika Çiyayê Mazî in Noord-Koerdistan, heeft Ararat lange tijd geconfronteerd met annuleringen van zijn concerten door de Turkse autoriteiten, vaak zonder verklaring. Maar deze avond in Utrecht markeerde een bijzonder moment: Mem Ararat stond eindelijk vrij op het podium, waar hij zijn muziek, zijn boodschap en zijn liefde voor Koerdistan deelde.

Koerden uit alle delen van Koerdistan waren naar Utrecht gekomen om deze speciale gelegenheid bij te wonen. TivoliVredenburg was versierd met Koerdische vlaggen, niet alleen vanwege het concert, maar ook vanwege de symbolische betekenis van de avond. Het was de dag waarop het regime van de Syrische president Bashar al-Assad, dat de Koerden decennialang had onderdrukt, uiteindelijk viel. Voor veel aanwezigen was dit niet alleen een muziekavond, maar een viering van vrijheid en overwinning.

Mem Ararat, niet de langste man, maar met een krachtige en emotionele stem, trad op in zijn kenmerkende zwarte kleding. Met een glimlach op zijn gezicht en zijn ogen gesloten terwijl hij zong, bracht hij de zaal in vervoering. Zijn muziek, gedragen door passie en hartstocht, raakte de ziel van het publiek. Rojin (19) uit Duhok, die samen met haar vader het concert al lang van tevoren had gereserveerd, zei: “Zijn stem bracht ons naar de bergen van Koerdistan. Ik kreeg kippenvel.” De krachtige verbinding die Ararat met zijn publiek maakte, was voelbaar en onmiskenbaar.

Als Koerdische artiest stond Mem Ararat niet alleen stil bij de schoonheid van zijn muziek, maar ook bij de pijn die zijn volk doormaakt. “De pijn van Qamishlo is mijn pijn,” verklaarde hij, “en van alle delen van Koerdistan.” Na zijn eerste nummer, Bê Dengiya Dayîka Min (De stilte van mijn moeder), deelde hij een boodschap die door de zaal werd ontvangen met een oorverdovend applaus: “We zijn allemaal emotioneel, het is een moeilijke periode. Ik zeg altijd, als een zus of een broer van ons lijdt, of het nu in Qamishlo, Kerkuk, Mahabad of Dersim is, dan is dat ook onze pijn. Ik hoop dat iedereen, inclusief wij Koerden, in vrijheid op hun eigen grond kan leven.”

Tugba (29) uit Medyat, Noord-Koerdistan, een muzikante zelf, vertelde dat dit concert voor haar een van de mooiste was die ze ooit had meegemaakt. “Het was prachtig dat Mem Ararat zei dat hij in verschillende Koerdische dialecten wil zingen, zoals Zazaki en Sorani, en dat heeft hij ook gedaan. Ik vond het bijzonder dat hij zijn wens uitte voor vrijheid voor iedereen, op hun eigen grond,” zei ze, zichtbaar onder de indruk.

Rêzan (34) uit Rojava, die al lange tijd had gewacht op deze dag, gaf haar emoties vrij: “We hebben niet alleen op dit concert gewacht, maar ook op de val van het regime van Damascus, dat ons jarenlang heeft onderdrukt. De timing van dit concert kon niet beter zijn: het valt samen met de val van Assad. De vreugde die ik voel, is niet te beschrijven.”

Welate uit Amed was blij om te zien hoe Koerden uit verschillende delen van Koerdistan samenkwamen. “Na Saddam viel Assad, en nu is het tijd voor de rest,” zei hij met een gepassioneerde stem. “Koerden moeten stoppen met het verdedigen van politieke partijen, we moeten Koerdistan op de eerste plaats zetten. Alleen Koerdistan.”

Dit concert was niet enkel een muzikaal evenement, maar een symbolische en emotionele ervaring voor de Koerdische gemeenschap in Nederland. De situatie in Rojava en de val van het Assad-regime speelden een grote rol in de betekenis van de avond. Mem Ararat’s optreden, waarin hij nummers zong die de Koerdische vrijheid uitdragen, raakte de harten van de aanwezigen. Een van de hoogtepunten was het krachtige Kulîlkek şîn bûye li Kurdistanê (Er is een bloem tot bloei gekomen in Koerdistan), een lied dat de zaal letterlijk deed schudden van enthousiasme.

Het concert werd afgesloten met opzwepende dansmuziek, en de Koerdische vlaggen bleven tot het allerlaatste moment wapperen. Voor de aanwezigen was het een avond die niet alleen de kracht van muziek liet zien, maar ook de kracht van gemeenschap, solidariteit en de onverzettelijke wens om vrij te zijn. Mem Ararat bracht niet alleen muziek, maar een boodschap van hoop voor een vrije en vreedzame toekomst voor Koerdistan en zijn mensen.