Turkse luchtaanvallen verergeren humanitaire crisis in Rojava
In het noordoosten van Syrië, waar de Noord-Syrische Democratische Federatie (AANES) zich bevindt, heeft een reeks Turkse luchtaanvallen de toegang tot elektriciteit en water afgesneden voor meer dan een miljoen mensen. Deze aanvallen, die plaatsvonden tussen 2019 en 2024, richten zich op olievelden, gasinstallaties en energiecentrales in dit gebied. Experts waarschuwen dat deze aanvallen mogelijk in strijd zijn met het internationaal recht, gezien de ernstige impact op de burgerbevolking.
Infrastructuur zwaar beschadigd
In de periode tussen 2019 en 2024 zijn er meer dan 100 aanvallen uitgevoerd op vitale infrastructuur in het noordoosten van Syrië. De regio wordt al jaren geteisterd door een burgeroorlog en een extreme droogte, die nu al jaren aanhoudt en verergerd wordt door klimaatverandering. De situatie is ernstig, omdat de aanvallen de al beperkte watervoorziening nog verder hebben ontwricht.
Eén van de meest getroffen doelwitten van de luchtaanvallen is het Alouk waterstation, dat voorheen de watervoorziening verzorgde voor meer dan een miljoen mensen in de provincie Hassake. Door beschadigingen aan de elektriciteitsvoorziening in oktober 2023 is het waterstation niet meer operationeel. Sindsdien is de waterschaarste nog nijpender geworden.
Na de stillegging van het Alouk waterstation is de regio nu afhankelijk van waterleveringen via tankwagens, die water pompen van ongeveer 20 kilometer verderop. Dagelijks worden er honderden vrachtwagens ingezet om water te distribueren, waarbij scholen, weeshuizen, ziekenhuizen en de meest kwetsbare groepen voorrang krijgen. Echter zijn deze leveringen verre van toereikend.
Turkije: Aanvallen gericht op Koerdische groepen
Turkije stelt dat de luchtaanvallen gericht zijn op het verzwakken van de “bronnen van inkomsten en capaciteiten” van Koerdische separatistische groepen, die door Turkije als terroristisch worden beschouwd. De Turkse regering beschuldigt de Koerdische groepen van slechte waterbeheer en het verwaarlozen van infrastructuur, waardoor de gevolgen van de droogte verergerd zouden zijn.
De bevolking van noordoost-Syrië is al jaren slachtoffer van het voortdurende conflict in Syrië en de Turkse luchtaanvallen in de regio en op de Koerdische strijdkrachten (SDF). Deze Koerdische troepen, die de AANES in 2018 hebben opgericht, kregen eerder steun van de door de VS geleide coalitie om de Islamitische Staat (IS) uit het gebied te verdrijven. Hoewel de AANES niet officieel erkend wordt door de internationale gemeenschap, blijft de coalitie aanwezig in de regio om een heropleving van IS te voorkomen.
De Koerdische administratie, AANES, heeft eerder Turkije beschuldigd van pogingen om “het bestaan van ons volk te vernietigen”. Zij wijzen erop dat de aanvallen op infrastructuur en vitale diensten leiden tot een ongekende humanitaire crisis.
Aanhoudende aanvallen en gevolgen
Tussen oktober 2023 en januari 2024 zijn elektriciteitstransferstations in drie gebieden van de AANES getroffen: Amouda, Qamishli en Darbasiyah. Ook de belangrijkste energiecentrale van de regio, Swadiyah, is hierbij beschadigd. Satellietbeelden voor en na de aanvallen in januari 2024 tonen een wijdverspreide stroomuitval in het gebied.
De voortdurende aanvallen van Turkije op essentiële infrastructuur, gecombineerd met de gevolgen van droogte en burgeroorlog, zorgen voor een snel verslechterende humanitaire situatie in noordoost-Syrië. Terwijl de lokale bevolking dagelijks worstelt om toegang te krijgen tot basisvoorzieningen zoals water en elektriciteit, worden de roepen om internationale aandacht en hulp steeds luider.
De vraag of deze aanvallen in strijd zijn met het internationaal recht, gezien hun impact op burgers en vitale infrastructuur, blijft onbeantwoord. Wat wel duidelijk is, is dat de bevolking in het noordoosten van Syrië steeds verder wegzakt in een humanitaire crisis, waarbij de meest kwetsbaren het zwaarst worden getroffen.
Turkije blijft de aanvallen rechtvaardigen als onderdeel van hun strijd tegen Koerdische groeperingen, maar de prijs die de burgerbevolking hiervoor betaalt, is hoog. De internationale gemeenschap staat voor een uitdaging om te reageren op deze complexe crisis, waarin politieke belangen en humanitaire zorgen hand in hand gaan.
